Do it yourself w wersji instant

Miałam zamiar podzielić się dziś z Wami tym, co w ciągu ostatniego miesiąca wydarzyło się w moim małym ogródkowym mikrokosmosie, bo znowu zrobiły mi się w tym temacie spore zaległości. Niewinna wyprawa "po masło" sprawiła jednak, że zupełnie zmieniłam koncepcję. Tak naprawdę zaczęło się od tego, że naszła mnie ochota na ciasto czekoladowe z wiśniami w spirytusie. A właściwie nie naszła tylko wytrwale i uparcie chodziła za mną od dłuższego czasu. Od czasu kiedy przy okazji jakichś potwornych upałów moja mama poczęstowała nas lodami z takimi właśnie przepysznymi, mocno alkoholowymi wiśniami. 

Pomyślałam sobie wtedy, że ja też chcę się nauczyć takie wiśnie robić. Wymyśliłam więc sobie nalewkę wiśniową, której produktem ubocznym są takie właśnie wysokoprocentowe wiśnie. Inspirację znalazłam w Kuchni Polskiej, która już od dłuższego czasu jest dla mnie niezastąpiona jeśli chodzi o klasyczne polskie przepisy. 

Nalewka z wiśni

1kg wiśni, 1l spirytusu, 40dkg cukru, 1/2l wódki
 

Dojrzałe wiśnie umyć i usunąć ogonki. 2/3 wiśni wydrylować, resztę pozostawić z pestkami. Wsypać do dużej szklanej butli, zalać spirytusem, zakorkować i pozostawić na 2 tygodnie. Następnie płyn zlać do drugiej butli, a owoce zasypać cukrem i zalać wódką. Potrząsać od czasu do czasu, aby ułatwić rozpuszczenie cukru. Po około 2 tygodniach nastaw zlać, połączyć obie nalewki, przefiltrować, przelać do butelek i zakorkować. 

Jeśli chodzi o filtrowanie, ja użyłam filtra do herbaty, ale autorzy Kuchni Polskiej polecają lejek z watą. Polecają też dodanie do drugiego nastawu łyżki miodu i dużej garści malin. 

Na razie nie powiem Wam czy nalewka jest smaczna, bo musi sobie teraz poleżakować (jej smak polepsza się z czasem), ale wiśnie są znakomite.  Trzeba tylko pamiętać, że 1/3 z nich ciągle ma w środku pestki i dobrze byłoby je wydrylować przed wrzuceniem do ciasta (oczywiście, że o tym nie pamiętałam).

Przepis na ciasto, które tak wytrwale za mną chodziło dostałam kiedyś od koleżanki z pracy. Poniżej moja wersja, która od oryginału różni się głównie tym, że nie stosuję do niego żadnej polewy, używam wyłącznie gorzkiej czekolady (ale może też być mleczna) i nie wyobrażam go sobie bez wiśni "z prądem" (ale jak ktoś woli orzechy, owoce czy też wiórki kokosowe to czemu nie).

Ciasto czekoladowe

Składniki (mała tortownica)

300 g gorzkiej czekolady

100 g cukru

6 jajek

100 g masła

pól kieliszka rumu (lub innego alkoholu np. nalewki wiśniowej)

wiśnie w alkoholu

Czekoladę, cukier i masło rozpuszczamy w kąpieli wodnej. Dodajemy żółtka i alkohol, dokładnie mieszamy lub miksujemy. Dodajemy wcześniej ubite białka i znowu mieszamy na jednolitą masę.

Ciasto (będzie bardzo rzadkie) mieszamy z wiśniami i przelewamy do formy. Pieczemy w 160 stopniach przez 40-50 minut. Po wystygnięciu najlepiej jest wstawić je do lodówki, bo wtedy łatwiej jest je pokroić. Ciasto będzie w środku wilgotne, co wcale nie znaczy, że się nie dopiekło.

Pewnie zastanawiacie się, o co mi chodzi z tą wersją instant. Otóż w poszukiwaniu składników na ciasto trafiłam na produkt, który najpierw wprawił mnie w konsternację, a później wywołał rozbawienie. Nazywa się to coś  "Łatwe ciasto" czy też "Szybkie ciasto" i wygląda jak modyfikacja słynnego gorącego kubka. Zawartość torebki wsypuje się do kubka, dolewa kilka łyżek (a może łyżeczek) wody, a następnie wstawia na chwilę do mikrofalówki. Voilà, chwila moment i "własnoręcznie zrobione ciasto" gotowe. Ciasto w kubku - wyobrażacie sobie? I tak się zastanawiam, czy nie lepiej kupić sobie kawałek czegoś pysznie słodkiego w pierwszej lepszej cukierni, niż popełniać takie wynalazki? A z drugiej strony jest w nas jakaś taka potrzeba, żeby w tych szybkich, zabieganych czasach, zrobić coś samemu. A że brak nam czasu, a często również talentu, rynek bezlitośnie odpowiada na tą potrzebę. Bo czym innym są pojawiające się przed świętami zestawy plastikowych jajek z pędzelkiem i 3 kolorami farbek, albo papierowe mikołaje do złożenia z kilku części.  Można sobie poudawać, że zrobiliśmy coś własnymi rękami. 

Na szczęście jest jeszcze blogowy świat, gdzie cudowne, utalentowane osoby z pasją dzielą się prawdziwymi arcydziełami. I za to pielęgnowanie rękodzieła i inspirację bardzo Wam dziękuję.

PS. bZuziu, obiecuję, że następnym razem będzie o maści nagietkowej.