Powrót do buszu

Wróciłam. Będzie o czym pisać po tej naszej sycylijskiej przygodzie i ciągle się zastanawiam jak to wszystko ogarnąć. Jednak póki co muszę nawiązać do ostatniego posta. Kiedy wyjeżdżałam prognozy pogody były ogródkowo-zatrważające. Wróżyli najpierw przymrozki, a potem straszne upały w połowie maja. Włożyłam więc sporo pracy w to, aby jakoś ten mój ogródeczek przygotować na ciężkie czasy. 

Tymczasem pogoda okazała się na tyle łaskawa, że po powrocie nie tylko nie zastałam żadnych szkód, ale moim oczom ukazał się istny busz. Trudno było znaleźć coś, co nie urosło przynajmniej dwukrotnie (no dobrze, może z wyjątkiem cebulkowych, które pokornie zakończyły karierę w tym sezonie).  Nawet dalie i heliotropy, o które tak się martwiłam, śmignęły do góry. Okazało się, że wysadzenie rozsady było dobrym pomysłem. To, co jeszcze zostało w szklarenkach (głównie pomidory i bakłażany), rosło równie dzielnie pod czułym okiem pani Zosi.

Trawa jak zawsze rośnie kiedy nie trzeba, a lawenda wygląda bardzo obiecująco

Róża pnąca wspina się na wyżyny swoich możliwości, tylko co zrobić z tym gąszczem na dole? A jeszcze do tego niezliczone ilości mszyc.

Koniczynę lubię, ale chyba przestanę, bo dokonała prawdziwego spustoszenia w trawniku

Pozostawione bez opieki azalie

Penstemon cudnie przezimował i właśnie zaczyna przedstawienie

Pod nasza nieobecność warzywnik intensywnie żył własnym życiem. Cholerna rukola najpierw nie chciała rosnąć, a jak już na chwilę spuściłam ją z oczu, urosła tak skutecznie, że zakwitła. Baby leaves straciły dziecięcy urok i zamiast wersji baby mam wielkie wyrośnięte liście. Rzodkiewki zastałam w lodówce. Były już tak duże, że nie było na co czekać. Przy okazji dzięki pani Zosi nauczyłam się, że rzodkiewka zachowuje świeżość przez kilka dni, jeśli się trzyma jej główki w lodówce, zanurzone w wodzie. Szpinak był pracowicie zrywany przez panią Zosię, (a były go takie ilości, że nawet niektórzy sąsiedzi załapali się na ten szpinakowy dobrobyt), ale rozrósł się tak niemiłosiernie, że zaraz po powrocie wyrwałam go z korzeniami. Swoją drogą to niewiarygodne ile szpinaku można wyprodukować z kilku roślin - bardzo ekonomiczne warzywo.

Z boku widać agrowłókninę, która przygotowałam na wypadek przymrozków. Taki sposób sobie wymyśliłam - na szczęście nie trzeba było sprawdzać jego skuteczności.

Jak się pewnie domyślacie trochę czasu zajęło mi doprowadzenie tego wszystkiego do porządku. Pracy było tyle, że musiałam wzięć jeszcze jeden dzień urlopu, żeby się wyrobić. Ale za to teraz wszystko wygląda jak należy, a ja będę mogła zacząć pisać o Sycylii. 

I uwaga uwaga... już wkrótce pierwsze Candy na moim blogu. Będzie sycylijski prezent, a więcej szczegółów w przyszłym tygodniu lub na początku czerwca (zaleznie od rozwoju sytuacji prywatno-pracowo-ogródkowej). 

I jeszcze dziękuję tym z Was, które przesłały tyle pozytywnej energii do mojego ogródka, a w szczególności Ani, Kasi, Magdzie, Maszce i bZuzi.