Garden selfie

Ostatnio coraz częściej dochodzę do wniosku, że zrobiłam się trochę staromodna i nie nadążam za rozwojem technologii, ani za trendami współczesnego świata. No bo na przykład takie 'selfie'. Wszyscy wszędzie uwieczniają smartfonami swoje buźki, a mnie jakoś z tym nie po drodze, bo fotogeniczna to ja nie jestem. A jednak po przejrzeniu swoich zdjęć doszłam do wniosku, że chyba jednak jakiś rodzaj 'selfie' sobie uskuteczniam.

Teraz się zastanawiam po czym poznać, że bakłażan jest już dojrzały.

Rozbawiła mnie ta powtarzalność zdjęć z ogródkowymi plonami,  więc na własną potrzebę nazwałam je sobie 'garden selfie'.

Pisałam, że uzbierało mi się mnóstwo zdjęć i w międzyczasie mnóstwo postów powstawało w mojej głowie, ale czas okazał się nieubłaganie niewystarczający, żeby je faktycznie napisać. Nauczona moją porażką w opowiedzeniu Wam tego wszystkiego co miałam zamiar opowiedzieć po wyprawie na Sycylię (teraz sobie obiecuję, że jak jesienią będzie zimno, smutno i deszczowo to zacznę wreszcie o Sycylii pisać), tym razem nie będę już czekać na lepszy moment. Więc będzie dziś trochę bez ładu i składu, bo bardzo chciałabym się z Wami podzielić całym bogactwem mojego lipcowo-sierpniowego ogródka.

Bakłażany to jak dla mnie hit tego roku. Tych w skrzynce przybywa. W warzywniku natomiast na trzy sadzonki pojawił się na razie tylko jeden. 

 

Patrząc na zatrzęsienie owoców na pomidorkach koktajlowych zastanawiam się, czy ich ogłowienie nie było mimo wszystko dobrym pomysłem. Chyba jednak owoców jest więcej niż na tych w skrzynkach, które pozostały nietknięte.

Wiecie już, że uwielbiam hortensje, a najbardziej podobają mi się te niebieskie. Moje trzy hortensje były różowe, ale ja się bardzo uparłam, żeby jakoś ten niebieski uzyskać i uparcie dokarmiałam dwie z nich specjalnym nawozem. Może nie był to jeszcze niebieski doskonały, ale jak na początek wystarczył. Na przestrzeni kilku miesięcy przebarwianie wyglądało tak:

A oto dwie pozostałe u szczytu swoich możliwości:

Fuksje lubię tak samo jak hortensje, ale niestety nie mogę się pochwalić sukcesami w ich hodowli. Ciągle u mnie chorują i marnieją. Przez chwilę bywa lepiej, a potem znowu coś je dopada. 

Fuksje z marketu w czasach kiedy jeszcze jakoś się trzymały.

Fuksja od Margaretki. Na szczęscie jest zdrowa. Może uda mi się zrobić sadzonki na przyszły rok.

Spodobał mi się kolor tej pelargonii, no to co miałam zrobić?

Trochę tych nieudanych historii ogrodowych jest w tym roku.

Oliwkę niechcący zasuszyłam. Musiałam jej obciąć większość gałązek bo były nie do odratowania - aż wstyd pokazywać jak wygląda. Letnie deszcze przywróciły ją do życia i wszystko wskazuje na to, że się pozbiera.

Powojniki w tym roku zupełnie mi się nie udały. Miały kilka pięknych kwiatów, ale w ogóle się nie zagęściły i nie stworzyły takiej zielonej ściany, jak w zeszłym roku. Może to z powodu bluszczu i funkii, które z nimi posadziłam.

Groszki też mizerniutkie. Większość nawet nie wzeszła.

Oleander zakwitł, ale słabiej niż w zeszłym roku.

Floksów w ogóle nie przybyło w porównaniu z zeszłym rokiem.

Przy niewielkiej ilości floksów, kosmosy ratują honor na rabatce

Wyhodowany z nasion żeniszek meksykański też nie prezentuje się zachwycająco.

Anemony chyba pozostaną ze mną na dłużej. Kwitną bez przerwy już drugi miesiąc, a ja zakochałam się w nich na zabój.

Dalie są dla mnie jeszcze nowością. Na razie zakwitły te posadzone z karp, kupionych wiosną w hipermarkecie, ale z tego co widzę dalie, które uprawiałam z nasion też zaczynają zawiązywać pączki.

Kiedyś modna była fryzura nazywana mokra Włoszką. Wyglądała mniej więcej tak.

To cudo nazywa się 'crazy love' nie bez powodu. Od razu zdobyła moje serce.

Miniaturka do małego ogródka

A na koniec jeszcze garść letnich kwiatów.

Penstemon po przycięciu kwitł w lipcu jeszcze raz, choć dużo skromniej.

Tytoń od Margaretki uprzyjemnia wieczory na tarasie. Nie ma zapachowej konkurencji, bo maciejka mi się w tym roku nie udała, mimo, że wysiewałam ją cztery razy w kilku różnych miejscach.

Nasturcja miała być jedną z roślin jadalnych w mojej kolekcji, ale póki co jej smak mnie nie zachwyca.

Rzadko mam okazję zobaczyć te kwiaty, bo zazwyczaj są zwinięte. Najpiękniej wyglądają koło 7 rano.

Monarda/pysznogłówka - po prostu musiałam ją mieć.

W zeszłym roku lewkonie kwitły do grudnia. Jak będzie w tym roku?

Czy pojawienie się astrów oznacza, że to już jesień?

Odmiana jeżówki, która zakwitła trochę później.

Heliotrop - na dziesięć roślin kwitnie tylko jeden i to tak sobie.

Z serii "wykopane z ogródka teściowej"

Obok fuksji i hortensji frezje to moje ukochane kwiaty.

Wysadzone z doniczek zeszłej jesieni, ketmie wreszcie zakwitły.

A to jeszcze nie wszystko, więc ciąg dalszy nastąpi...