Podlasie cz.1 - O wschodzie słońca

Ostatnio zrobiło się bardzo intensywnie. Nie wiem kiedy mijają kolejne dni i tygodnie, a czas pędzi tak szybko, że zaczęłam dostawać zadyszki. Zmiana czasu zdecydowanie mi nie służy (podobnie zresztą jak ta wiosenna) i często mam wrażenie, że jeszcze dobrze się nie obudzę, a za oknem już z powrotem robi się noc. Doba niby trwa tyle samo, ale dnia jak dla mnie jest zdecydowanie za mało. Najchętniej zamieniłabym się teraz miejscami z moim kotem i spędzała całe dnie pod kocem na kanapie. Póki co trzeba było jednak znaleźć inne rozwiązanie, żeby choć trochę odpocząć... 
 
Od bardzo dawna marzyłam o podróży do Puszczy Białowieskiej, a od kiedy regularnie podczytuję Jarzyny i miłość Podlasie szybko awansowało na naszej liście miejsc, które koniecznie trzeba zobaczyć. I tak od słowa do słowa zapadła decyzja o tygodniowym urlopie, w czasie którego zaszyliśmy się w Białowieży. O tym gdzie dokładnie byliśmy i co można zobaczyć oraz przeżyć w puszczy i okolicach będzie można poczytać tutaj. Ale to dopiero za jakiś czas (czyli pewnie kilka tygodni). 

Tymczasem zabieram was na krótki spacer o świcie. Jeszcze niedawno nie uwierzyłabym, że można na urlopie, z własnej, nieprzymuszonej woli wstawać o wpół do piątej rano. A jednak w ciągu tych kilku dni na Podlasiu nauczyłam się, że cuda natury dzieją się zaraz po wschodzie i tuż przed zachodem słońca.  

Bo nowy dzień wstaje...

Trzeba tylko bacznie się rozglądać

Król puszczy we mgle

Po takim poranku, kiedy ciągle jeszcze jest siódma rano, nie pozostaje nic innego jak wrócić leśną drogą prosto na śniadanie...

Kolejny spacer już wkrótce. Zapraszam na przechadzkę po puszczy oraz po podlaskiej wsi.