Ręce opadają czyli fitness w ogródku

Ręce mi opadają ze zmęczenia po weekendowych szaleństwach w ogródku. Ogrodnictwo to znakomity fitness. Po co wylewać litry potu na siłowni, kiedy można pomalować kilka ogromnych drewnianych skrzyń i przenosić je z miejsca na miejsce (a potem z powrotem pod dach, bo pada, a lakier ciągle mokry), przekopać warzywnik, podźwigać trochę worków z ziemią ogrodową i okrążyć ogródek pięćset razy z niedowierzaniem obserwując jak to wszystko szybko rośnie.

Aż trudno uwierzyć ile się w ogródku zmieniło przez jeden ciepły, słoneczno-deszczowy tydzień. Jeszcze na początku tygodnia berberysy straszyły suchymi, i jak się wydawało martwymi kikutami. Kilka godzin deszczu sprawiło, że następnego poranka obudziły się z zimowego snu.

Zupełnie niepotrzebnie martwiłam się o krokusy. Musiałam zaznaczyć kamykami miejsca, w których się pojawiały żeby ich nie podeptać, ale w końcu zakwitły i już nie dało się ich nie zauważyć. Jako pierwsze pojawiły się żółte.

Fioletowe (a może liliowe) kazały na siebie czekać kilka dni dłużej, ale warto było uzbroić się w cierpliwość.

Przy okazji dokładnie obserwując wędrówkę słońca po moim ogródku, zrozumiałam dlaczego u mnie wszystko kwitnie tak późno. Mimo, że ogródek wychodzi na wschód i południe (ma kształt litery L) jest w nim dość ciemno. Słońce o tej porze roku nie wychodzi jeszcze tak wysoko, aby oświetlić nas znad budynku, który stoi obok, od południowej strony. Jest więc ciepło i jasno przed południem, potem robi się ciemno, a po południu słońce wychyla się z drugiej strony budynku. Jeszcze trochę i stanę się specjalistką od ruchu słońca po niebie.

Dochodzę do wniosku, że moje życzenie, żeby mieszkać w ciepłym kraju, gdzie można na zimę zostawić w ogrodzie oliwki i oleandry, zaczyna się powoli spełniać. Bez najmniejszego szwanku zimę przetrwały zioła, które zostawiłam mrozom na pożarcie. Bazylia oczywiście nie dała rady, ale tymianek i oregano są tak samo dorodne jak pod koniec lata. Co ciekawe, w miejscu, gdzie w zeszłym roku rosła kolendra pojawiła się... maleńka kolendra. 

Świetnie wygląda też pietruszka naciowa. Zupełnie niepotrzebnie kupiłam na ten sezon nasiona, bo świeżej natki mam pod dostatkiem. No i oczywiście mięta już się pokazała, ale ona jest niezniszczalna.

Pisałam już trochę o roślinkach, które przeżyły zimę w moim ogródku. Dziś ciąg dalszy:

Malwa

Jeżówki

Penstemon

Goździki

Niezapominajki

Poziomki

To chyba są bratki...

A oto moja forsycja miniaturka. Nie mam miejsca na klasyczny, duży krzew, ale forsycja jest dla mnie jednym z symboli wiosny i po prostu nie mogło jej zabraknąć. Znalazłam więc odmianę, która powinna osiągnąć tylko kilkadziesiąt centymetrów.

A ponieważ ręce potwornie mnie bolą po tym niezwykle pracowitym weekendzie (i kiepsko wygladają, bo znowu nie mogłam się zmusić do pracy w rękawiczkach) dziś nie mam już siły pisać dalej.  A sporo jeszcze jest do opisania, więc ciąg dalszy nastąpi.